Rock muziek heeft een heel uniek geluid, bijna iedereen is bekend met de zware gitaargeluiden en harde drums, maar al deze geluiden kunnen nog steeds van elkaar verschillen. In deze les gaan we erachter komen welk geluid goed werkt voor jou en hoe we dat geluid kunnen behalen.
Deze specifieke instellingen op je versterker zijn niet verplicht, een distortion pedaal kan hetzelfde effect geven.
Akkoordenprogressies zijn een goede manier om te beginnen met het schrijven van een nummer, het is natuurlijk mogelijk om vanaf elk punt te beginnen maar en akkoordenprogressie legt vaak en goed basis. Veelgebruikte akkoordenprogressies zijn: I-IV-VI, I-II-V-I en I-IV-vi-V.
Denk tijdens het schrijven van een akkoordenprogressie goed na over waar de akkoorden naartoe gaan, bouwen ze op naar een finale of lopen ze af? Probeer ook altijd na te denken over een overgang van bijvoorbeeld en brug naar een refrein.
De pentatonische toonladder is een van de beste toonladders om mee te beginnen, omdat het een van de meest gebruikt toonladders voor rock muziek is. Het voordeel van het gebruiken van deze toonladder is dat het gemakkelijk is om een heel rock en roll achtig geluid te krijgen, maar ook niet heel veel meer dan dat.
Een aantal goeie oefeningen om deze toonladder onder controle te krijgen zijn: De toonladder herhalen op alle verschillende plekken op de gitaarnek, de toonladder oefenen in verschillende toonhoogtes en met deze toonladder een akkoordenprogressie proberen te schrijven.
Crazy little thing called love is het vijfde nummer van het album The game van Queen. Het is een heel rockabilly-achtig nummer wat ook betekend dat er een bepaalde swing in zit. Dit nummer is in 4/4 en volgt een vrij standaard structuur voor een Queen nummer.
Let bij de baspartij goed op de swing in dit nummer, verder volg je gewoon de akkoorden die de gitaar speelt. Let wel op, tijdens de brug en de gitaarsolo speel je in een ander ritme en volg je een andere akkoordenprogressie.
Tijdens dit nummer speel je op een akoestische gitaar de akkoordenpressie: D-C-G-B, de solo is gespeel op een elektrische gitaar.
De drumpartij is heel simpel, let alleen wel op de swing die in dit nummer zit.
Immigrant song is het eerste nummer van het album Led zeppelin III. Het nummer wordt in 4/4 gespeeld en bestaat uit 3 stukken: Couplet, refrein en de brug.
Let bij de paspratij goed op wanneer een couplet over gaat naar de brug, en zorg dat je de noten haalt tijdens het refrein.
Tijdens Led zeppelin nummers speelt de gitaar meer met de drummer mee dan met de bassist, zorg dat je daarom strak samen speelt met de drums.
De drumpartijen zijn bij Led zeppelin nummers vaak het belangrijkste, kijk goed hoe John Bonham met de gitaar meespeelt. Ook speelt John Bonham tijdens dit nummer driekwart noten met de kick drum.
Dit nummer krijgt een moeilijkheidsgraad van 4 pepers.
My generation is het zesde nummer van het eerste album van The who, en is niet al te moeilijk. Het nummer is in 4/4 en wisselt gedurende het nummer steeds tussen 2 akkoorden die uiteindelijk per 12 maten een halve stap omhoog gaan.
Let op bij de baspartij goed op de techniek die John entwistle gebruikt. Speel met veel kracht in de vingers en een hoge gain.
De gitaarpartij bestaat uit power akkoorden die gelijktijdig met de bas wisselen en een halve stap omhoog gaan.
De drumpartij is vrij standaard, let wel goed op wanneer er een rust is.
Dit nummer krijgt een moeilijkheidsgraad van 3 pepers
Dookie is het derde studio album van green day, het album komt uit 1994 en was een van de eerste albums van Green day dat een groot commercieel succes was. Het album is opgenomen door: Billy joe Armstrong, Mike dirnt en Tré cool. Het album bevat 14 tracks waaronder Longview, basket case en she.
In dit album keert Green day terug naar hun pop-punk style die we van hun gewend zijn. Tegelijkertijd zijn ze niet bang om te experimenteren met hun nummers. In het nummer Longview staat een baslijn centraal en dit komt niet veel voor in pop nummers.
Veel van de nummers van green day zijn een halve stap naar beneden gespeeld, vooral de basgitaar van Mike Dirnt is in e mol gestemd. Dit geeft de muziek een beetje een rauw geluid dat wel goed werkt voor de punk genre.
Dookie is mijn favoriete album van green day, echter zijn sommige nummers wel een stuk sterker dan andere en die vallen daardoor een beetje weg. Dit album krijgt van mij 4 sterren.
The battle of Los Angeles is het derde en laatste volledige studio album van Rage against the machine. Het album bevat 12 nummers en is opgenomen door: Zack de la Rocha, Tom Morello, Tim Commerford en Brad Willik. Dit album is uitgebracht in 1999 en werd datzelfde jaar meteen verkozen tot beste album van het jaar.
Doordat dit het laatste album is van Rage against the machine klinkt het geluid een stuk beter dan in vorige albums. De 3 essentiële onderdelen die rage hun geluid geven zijn: de rap-achtige vocals van Zack, de wilde gitaar technieken en effecten van Tom en natuurlijk het diepe maar toch heldere bas geluid van Tim.
Veel van de nummers van rage against the machine zijn in G#, Tom Morello verteld in een interview dat dit intentioneel is. G# is de heftigste toonladder verteld Tom, en de beste toonsoort voor hard rock. De toonladder van G# werkt goed voor hard rock omdat de verhoudingen tussen de noten vrij veel spanning oplevert omdat ze in een normale niet rockende context samen niet zo fijn zouden klinken. Maar in de context van rage klinkt het juist goed.
Naar mijn mening is dit het beste album van rage against the machine maar ook een van de beste hard rock albums allertijden, daarom krijgt dit album 4 en een half sterren van mij.
Are you experienced is het eerste album van Jimi Hendrix en zijn band, het album werd uitgebracht in 1967 en bevat 11 nummers. Dit album bevat een aantal van de eerste grote hits van Hendrix, denk aan foxey lady, purple haze en hey joe. Dit eerste album van Hendrix is opgenomen met behulp van 2 andere muzikanten, Noel Redding op bas en Mitch Mitchell op de drums.
Wat heel erg opvalt tijdens het luisteren naar are you experienced zijn de verschillende gitaar effecten die Jimi Hendrix gebruikt. Veel van deze effecten creëerde geluiden die voor een publiek in 1967 gloednieuw waren. Vooral het gebruik van fuzz en wah-pedals is heel karakteristiek voor het Jimi Hendrix geluid.
Wat natuurlijk ook heel karakteristiek is voor het Jimi Hendrix geluid is het zogenaamde Hendrix akkoord, oftewel een E7 (#9). De noten die dit akkoord vormen werken samen met de fuzz die Hendrix gebruikt om zijn nummers een rauw maar gecontroleerd geluid te geven. Vooral het gebruik van het wah-pedal geeft het album zijn psychedelische geluid.
Dit album is natuurlijk legendarisch in de rock en roll wereld, en terecht. Maar nadat ik er met een scherp objectief oor heb geluisterd geef ik dit album 4 sterren.